Vitruvius, M. Vitruvii ... de architectura libri decem, ad Augustum Caesarem accuratiß conscripti: & nunc primum in Germania qua potuit diligentia excusi, atq[ue] hinc inde schematibus non iniucundis exornati

Table of contents

< >
[141.] DE AEDIFICIOR VM PRIVATORVM proportionibus & menſuris. CAP. II.
[142.] DE CAVIS AEDIVM. CAP. III.
[143.] CAVAEDII TVSCANICI FIGVRA.
[144.] DE ATRIIS ET ALIS ET TABLINIS, cum dimenſionibus & ſymmetrijs eorum. CAPVT IIII.
[145.] ATRIORVM EX TRIBVS CONFORMATIS generibus & alarum tablinorum aut faucium impluuio-rum, periſtyliorum quo & aliorum eorum membrorum ſymmetria.
[146.] DE TRICLINIIS ET OECIS, ET EXEDRIS, & pinacothecis, & eorum dimenſionib{us}. CAPVT V.
[147.] DE OECIS MORE GRAECO. CAP. VI.
[148.] OECORVM CORINTHIORVM SEV AEGY-ptiorũ, Græco more perſtructa ac perornata, affigur atio, quæ & Cizicenorum dicitur.
[149.] AD QVAS COELI REGIONES QVAEQVE edificiorum genera ſpectare debeant, ut uſui & ſalubrita-tiſint idonea. CAP. VII.
[150.] DE PRIVATORVM ET COMMVNIVM AEDI ficiorum proprijs locis, & generib{us} ad quaſcun perſo-narum qualitates conuenientib{us}. CAP. VIII.
[151.] DE RVSTICORVM AEDIFICIORVM RATIO nib{us}, & multarum partium eorum deſcriptionib{us}, at uſib{us}. CAP. IX.
[152.] DE GRAECORVM AEDIFICIORVM EORVM. que partium diſpoſitione, atque differentib{us} nominib{us}, ſatis ab Italicis morib{us} & uſib{us} diſcre-pantib{us}. CAP. X.
[153.] DE FIRMITATE ET FVNDAMENTIS ædificiorum. CAP. XI.
[154.] M. VITRVVII DE ARCHITECTVRA, LIBER SEPTIMVS.
[155.] DE RVDERATIONE. CAPVT I.
[156.] DE MACERATIONE CALCIS AD ALBA-ria opera & tectoria perficienda. CAPVT. II.
[157.] DE CAMERARVM DISPOSITIONE, TRVL. liſſatione, & tectorio opere. CAP. III.
[158.] DE POLITIONIBVS IN HVMIDIS locis. CAP. IIII.
[159.] DE RATIONE PINGENDI IN AEDI-ficijs. CAP. V.
[160.] DE MARMORE QVOMODO PARETVR ad tectoria. CAP. VI.
[161.] DE COLORIBVS, ET PRIMVM DE ochra. CAP. VII.
[162.] DE MINII RATIONIBVS. CAP. VIII.
[163.] DE MINII TEMPERATVRA. CAP. IX.
[164.] DE COLORIBVS QVI ARTE FIVNT. CAP. X.
[165.] LOCA PRAEFVRNIATA VTI LACONI-corum balnearia & hypocauſta.
[166.] DE CAERVLEI TEMPERATIONIBVS. CAP. XI.
[167.] QVOMODO FIAT CERVSSA ET AERVGO & ſandaraca. CAP. XII.
[168.] QVOMODO FIAT OSTRVM COLORVM OM nium factitiorum excellentißimum. CAP. XIII.
[169.] DE PVRPVREIS COLORIBVS. CAP. XIIII.
[170.] M. VITRVVII DE ARCHITECTVRA, LIBER OCTAVVS.
< >
page |< < (124) of 373 > >|
178124M. VITRV VII rum diſtantia. In his tribus generibus dißimiles ſunt tetrachordorum di-
ſpoſitiones
, quòd harmonia tetrachordorum &
tonos & dieſes habet bi
nas
.
Dieſis autem est toni pars quarta, ita in hemitonio duæ dieſes ſunt
88[Handwritten note 8]99[Handwritten note 9] collocatæ.
Chromati duo hemitonia in ordine ſunt cõpoſita, tertiũ triũ
hemitoniorum
est interuallũ.
Diatoni duo ſunt continuati toni, tertium
hemitonium
finit tetrachordi magnitudinem.
Ita in tribus generibus
tetrachorda
ex duobus tonis, &
hemitonio ſunt peræquata. Sedipſa
cum
ſeparatim uniuſcuius{qúe} generis finibus conſiderantur, dißimilem ha
bebat
interuallorum deſignationem.
Igitur interualla tonorum & hemi-
toniorum
&
tetrachor dorum in uoce diuiſit natura, finiuit{qúe} terminatio
nes
eorum menſuris, interuallorum quantitate, modis{qúe} certis diſtanti-
bus
conſtituit qualitates, quibus etiam artifices qui organa fabricant ex
natur
a conſtitutis utendo, comparant ad concentus conuenientes eorum
perfectiones
.
Sonitus qui græce Φθόνλοι dicuntur, in uno quo gene-
reſunt
decem et octo, è quibus octo ſunt in tribus generibus perpetui &

88[Handwritten note 8]99[Handwritten note 9] ſtantes, reliqui decem cum communiter modulantur ſunt uagantes.
Stan-
tes
autem ſunt, qui inter mobiles interpoſiti continent tetrachordi con-
iunctionem
, &
è generum diſcriminibus ſuis finibus ſunt permanentes.
Appellantur autem ſic, proslambanomenos, hypate hypaton, hypate me
ſon
, meſe, nete ſynemmenon, parameſe, nete diezeugmenõ, nete hyperbo
leon
.
Mobiles autem ſunt, qui in tetrachordo inter immotos diſpoſiti in ge
neribus
&
locis loca mutant. Vocabula autem habent hæc. Parhypate
hypaton
, lichanos hypatõ, parhypate meſon, lichanos meſon, trite ſynem
menon
, paranete ſymmenõ, tritediezeugmenõ, paranete diezeugmenon,
trite
hyperboleon, paranete hyperboleõ.
Ei autem qui mouentur recipi
unt
uirtutes alias.
Interualla enim & diſtantias habent creſcentes. Itaque
parhypate
, quæ in harmonia diſtat ab hypatedieſi, in Chromate mutata
habet
hemitonium, in diatono uero tonũ.
Qui lichanos in harmonia dici
tur
, ab hypate diſt at hemitonium, in chroma translatus, progreditur duo
hemitonia
, in diatono diſtat ab hypate tria hemitonia.
Ita decem ſonitus
propter
translationes in generibus efficiunt triplicem modulationum ua-
rietatem
.
Tetrachorda autem ſunt quin, primum grauißimum, quod
græce
dicitur ***πατου.
Secundum medianum, quod appellatur μέσου.
Tertium
coniunctum, quod σννέμμενου, dicitur.
Quartum

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index