Vitruvius, M. Vitruvii ... de architectura libri decem, ad Augustum Caesarem accuratiß conscripti: & nunc primum in Germania qua potuit diligentia excusi, atq[ue] hinc inde schematibus non iniucundis exornati

Table of contents

< >
[91.] ISODOMI STRVCTVRA.
[92.] PSEVDISODOMI STRVCTVRA.
[93.] GR AE CORVM STRVCTVRA EX DI-uerſis lateribus ac ornamentis inter Diato-nos perpetuas continentes parietes.
[94.] QVAE A MAVSOLO REGE IN HALICAR. naſſo ſitu egregijs operibus perſtructa fuerunt: nam in ſeptem ſpectaculis mundi dinumerabantur, affiguratio hic extat.
[95.] DE MATERIE CAEDENDA. CAP. XI.
[96.] LACVNARIIVTI communis generis figura.
[97.] AQVATILIVM RATVM AFFIGVRATIO.
[98.] DE ABIETE SVPERNATE ET INFER-nate, cum Apennini deſcriptione. CAP. X.
[99.] DE ARCHITECTVRA, LIBER TERTIVS.
[100.] DE SACRARVM AEDIVM COMPOSITIONE & ſymmetrijs et corporis humani menſura. ACP. I.
[101.] EX AEDIVM SACRARVM PRINCIPIIS, ex quibus conſtat figurarum aſpectus, & primum in antis ναώσ ἐν πρ@ά ςασις dicitur.
[102.] PERIPTERI FVND AMENTI ICHNOGR APHIA, ex qua ad totius ædis orthographiam facillime periti architecti peruenire poſſunt.
[103.] DE QVINQVE AEDIVM SPE. ciebus. CAPVT. II.
[104.] PYCNOSTYLI INTERCOLVMNIVM ſyſtyli{qúe} perſiguratio.
[105.] DIASTYLI INTERCOLVMNII AC areoſtyli figura, cuius auteminter colum. certaliber tate à quatuor modulis uſ quantum cius columnæ longitudo ampliatur diſtan-tia collocare decet.
[106.] DE FVND ATIONIBVS ET COLVMNIS, at earum ornatu & epiſtylijs, tam in locis ſolidis, quàm in congeſtitijs. CAP. III.
[107.] FVNDATIONES IN CONGESTITIIS LOCIS, ut ſubſtructiones in ſolido detineantur, cũ ſubliqua{qúe} ma-china palificatio complanata, ſuper quam areoſtyli euſtili{qúe} intercolũnia pro ſtylobatis alueolata podia eſſe uideatur.
[108.] SPIR AE SEV BASIS PERSERVIENTIS VA-rijs generibus quadratis uel atticurgis perfiguratio.
[109.] IONICARVM SPIRARVM EX DIVERSIS membris ſymmetriatis, permutatis{qúe} teris acſuper-cilijs figura.
[110.] VARIARVM COLVMNARVM DORICA-c arum ſtriatarum figuræ.
[111.] M. VITRVVII DE ARCHITECT VRA, LIBER QVARTVS.
[112.] DE TRIBVS GENERIBVS COLVMNARVM, origines & inuentiones. CAPVT I.
[113.] DE ORNAMENTIS COLVMNARVM. CAPVT II.
[114.] DE RATIONE DORICA. CAP. III.
[115.] VARIARVM COLVMNARVM DORICA rum ſtriatarum figuræ.
[116.] DE INTERIORE CELLARVM ET PRO nai diſtributione. CAP. IIII.
[117.] DE AEDIBVS CONSTITVENDIS SE. cundumregiones. CAPVT. V.
[118.] DE HOSTIORVM, ET ANTEPAGMEN-torum ſacrarum ædium rationibus. CAPVT VI.
[119.] DE TVSCANIS RATIONIBVS AEDIVM ſacrarum. CAP. VII.
[120.] DE ARIS DEORVM ORDINANDIS. CAPVT VIII.
< >
page |< < (124) of 373 > >|
178124M. VITRV VII rum diſtantia. In his tribus generibus dißimiles ſunt tetrachordorum di-
ſpoſitiones, quòd harmonia tetrachordorum &
tonos & dieſes habet bi
nas.
Dieſis autem est toni pars quarta, ita in hemitonio duæ dieſes ſunt
88[Handwritten note 8]99[Handwritten note 9] collocatæ.
Chromati duo hemitonia in ordine ſunt cõpoſita, tertiũ triũ
hemitoniorum est interuallũ.
Diatoni duo ſunt continuati toni, tertium
hemitonium finit tetrachordi magnitudinem.
Ita in tribus generibus
tetrachorda ex duobus tonis, &
hemitonio ſunt peræquata. Sedipſa
cum ſeparatim uniuſcuius{qúe} generis finibus conſiderantur, dißimilem ha
bebat interuallorum deſignationem.
Igitur interualla tonorum & hemi-
toniorum &
tetrachor dorum in uoce diuiſit natura, finiuit{qúe} terminatio
nes eorum menſuris, interuallorum quantitate, modis{qúe} certis diſtanti-
bus conſtituit qualitates, quibus etiam artifices qui organa fabricant ex
natur a conſtitutis utendo, comparant ad concentus conuenientes eorum
perfectiones.
Sonitus qui græce Φθόνλοι dicuntur, in uno quo gene-
reſunt decem et octo, è quibus octo ſunt in tribus generibus perpetui &

88[Handwritten note 8]99[Handwritten note 9] ſtantes, reliqui decem cum communiter modulantur ſunt uagantes.
Stan-
tes autem ſunt, qui inter mobiles interpoſiti continent tetrachordi con-
iunctionem, &
è generum diſcriminibus ſuis finibus ſunt permanentes.
Appellantur autem ſic, proslambanomenos, hypate hypaton, hypate me
ſon, meſe, nete ſynemmenon, parameſe, nete diezeugmenõ, nete hyperbo
leon.
Mobiles autem ſunt, qui in tetrachordo inter immotos diſpoſiti in ge
neribus &
locis loca mutant. Vocabula autem habent hæc. Parhypate
hypaton, lichanos hypatõ, parhypate meſon, lichanos meſon, trite ſynem
menon, paranete ſymmenõ, tritediezeugmenõ, paranete diezeugmenon,
trite hyperboleon, paranete hyperboleõ.
Ei autem qui mouentur recipi
unt uirtutes alias.
Interualla enim & diſtantias habent creſcentes. Itaque
parhypate, quæ in harmonia diſtat ab hypatedieſi, in Chromate mutata
habet hemitonium, in diatono uero tonũ.
Qui lichanos in harmonia dici
tur, ab hypate diſt at hemitonium, in chroma translatus, progreditur duo
hemitonia, in diatono diſtat ab hypate tria hemitonia.
Ita decem ſonitus
propter translationes in generibus efficiunt triplicem modulationum ua-
rietatem.
Tetrachorda autem ſunt quin, primum grauißimum, quod
græce dicitur ***πατου.
Secundum medianum, quod appellatur μέσου.
Tertium coniunctum, quod σννέμμενου, dicitur.
Quartum

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index