Apollonius <Pergaeus>, Apollonii Pergaei Conicorvm Lib. V. VI. VII. paraphraste Abalphato Asphahanensi : nunc primum editi ; additvs in calce Archimedis assvmptorvm liber, ex codibvs arabicis mss Abrahamus Ecchellensis Maronita latinos reddidit, Jo. Alfonsvs Borellvs curam in geometricis versione contulit & [et] notas vberiores in vniuersum opus adiecit

Page concordance

< >
Scan Original
301 263
302 264
303 265
304 266
305 267
306 268
307 269
308 270
309 271
310 272
311 273
312 274
313 275
314 276
315 277
316 278
317 279
318 280
319 281
320 282
321 283
322 284
323 285
324 286
325 287
326 288
327 289
328 290
329 291
330
< >
page |< < (151) of 458 > >|
189151Conicor. Lib. VI.
In ſestione A B C ducatur ramus breuiſe-
202[Figure 202] cans ſingularis I L ſecans axem in G, ſitque
1151. 52. 53.
lib. 5,
I punctum concur ſus perpendicularis I K, &

breuiſecantis;
& à quolibet puncto B inter
L, &
verticem A ducatur alius ramus bre-
uiſecans B M, qui occurret L I vltra axim
in M, &
inter puncta G, & I; coniungatur-
2228. lib. 5.
8. Addir.
lib. 5.
que recta linea B 1.
Quoniam angulus L G A acutus eſt, erit angnlus G M N
internus, &
oppoſitus in triangulo G M N minor illò, & ideo acutus, & pro-
3313. 14. 15.
lib. 5.
pterea qui deinceps eſt angulus B M I erit obtuſus, &
ideo in triangulo I B M
latus I B ſubtendens maximum angulum obtuſum maius erit latera B M;
ſedra-
mus I L maior eſt, quàm I B, propterea quod remotior eſt à vertice A, igitur
4467. lib. 5. ramus I L maior erit, quàm B M:
Secari ergo poterunt æquales rectæ lineæ L R,
B S, quæ ſint minores quidẽ, quàm I L, ſed maiores, quàm M B;
& deſcribantur
duo circuli, quorum radij ſint S B, &
R L æquales, atque centra ſint S, & R;
55Ex 12.
Addit.
lib. 5.
Manifeſtum eſt circulum, cuius radius B S contingere coniſectionem A C in
puncto B, &
extrinſecùs incedere, propterea quod radius B S maior eſt maximo
breuiſecantium M B à concurſu M educto;
è contra circulus radio R L deſcri-
668. Addit.
lib. 5.
Ibidem.
ptus intrinſecùs continget eandem coniſectionem in L cum ramus M L minor ſit
ſingulari breuiſecante L I.
Tandẽ in ſectione D E F ſecetur axis abſcißa D H
æqualis A N, &
in angulo D H P æquali angulo A N B ducatur radius γ H P,
qui fiat æqualis S B, &
cẽtro γ radio verò γ P circulus deſcribatur. Et quia in
ſectionibus æqualibus abſciſſæ, breuiſecantes, anguli ab eis contenti, &
circu-
li deſcripti ſunt æquales, &
congruentes; igitur circulus radio γ P deſcriptus,
contingit coniſectionem D E F extrinſecùs;
ſicuti circulus radij S B tangebat
ſectionem A B C in B extrinſecùs.
Vterat propoſitum.
Hoc demonſtrat o oſtendetur, quod in duabus coniſectionibus A B C,
77PROP. 1.
Addit.
D E F æqualibus, quarum axes A G, D H duæ portiones B C, &

E F non æquè ab axium verticibus remotæ non erunt ſibi congruentes.
Si enim poſſibile eſt B C, & E F ſibi mutuò congruant, & ſumatur interme-
dium punctum commune, vel duo puncta coincidentia L, &
P, & quia portio-
nes B C, E F inæqualiter diſtant à verticibus, ergo puncta coincidentia L, P
non erunt æquè à verticibus remota;
ſit ergo P propinquius vertici D, quàm eſt
L vertici A, &
per L, & P ducantur rectæ
203[Figure 203] lineæ L O, P Q tangentes ſectiones, &
ex lẽ-
8833. 34.
lib. 1.
matæ præcedenti deſcribantur duo circuli æ-
quales Z P T, &
V L X radijs I L & S
P, quorum Z T extrinſecus tangat ſectionẽ
in P, &
V X intrinſecus in L, cumque eo-
rum radij I L, S P ſint breuiſecantes, erunt
perpendiculares ad L O, P Q contingentes
9929. 30.
lib. 5.
ſectionem in L, &
P; atque portiones B C, E F ſibi mutuò congruunt, ideſt
101035. 36.
lib. 1.
conſtituunt vnicam communem peripheriam, ergo rectæ lineæ L O, P Q
contingentes eandem ſectionem ſibi mutuò congruent, pariterque breuiſe-
cantes æquales L I, P M ad illas perpendiculariter inſiſtentes crunt congruentes
quoque;
& propterea circuli V X, Z T ab ijs radijs geniti erunt quoque

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index