Apollonius <Pergaeus>, Apollonii Pergaei Conicorvm Lib. V. VI. VII. paraphraste Abalphato Asphahanensi : nunc primum editi ; additvs in calce Archimedis assvmptorvm liber, ex codibvs arabicis mss Abrahamus Ecchellensis Maronita latinos reddidit, Jo. Alfonsvs Borellvs curam in geometricis versione contulit & [et] notas vberiores in vniuersum opus adiecit

Page concordance

< >
Scan Original
131 93
132 94
133 95
134 96
135 97
136 98
137 99
138 100
139 101
140 102
141 103
142 104
143 105
144 106
145 107
146 108
147 109
148 110
149 111
150 112
151 113
152 114
153 115
154 116
155 117
156 118
157 119
158 120
159 121
160 122
< >
page |< < (211) of 458 > >|
249211Conicor. Lib. VI. inter E, & I exiſtit; ergo recta linea I K poſita intra conicũ ſegmentum E K I
ſupra eius baſim E I cadit;
& ideo ei parallela E O cadit infra eandem ſeg-
menti conici baſim E I, &
propterea occurret ipſi H L intra coniſectionem, &
infra punctum L in ſectione poſitum, vt in O;
& ideo O S maior erit, quàm,
S L.
Et quoniam S E, & R K ſunt inter ſe parallelæ ( quia eidem A C æqui-
diſtant) pariterque E O, &
K I factæ ſunt parallelæ, atque S O, & R I (ex
hypotheſi) æquidiſtantes erant;
igitur duo triangula E S O, & K R I ſimilia
ſunt inter ſe, &
eorũ latera homologa E S, & K R æqualia ſunt inter ſe (quiæ
in parallelogrãmis C S, &
G R latera E S, R K æqualia ſunt oppoſitis C H, G
F inter ſe æqualibus, ex hypotheſi) igitur reliqua latera homologa S O, &
R I
æqualia ſunt inter ſe;
& propterea R I differentia æquidiſtantium F I, G K ad
partes centri A, &
asymptoti A B vlterius tendentium, maior erit, quàm S L,
quæ portio eſt ipſius S O, &
eſt differentia æquidiſtantium H L, & C E alte-
rius ſegmenti H C.
Quod erat oſtendendum.
Ex conſtructione, & demonſtratione huius propoſitionis colligitur, quod ſi à
11COROL
LAR.
duobus punctis eiuſdem asymptoti A C ad hyperbolen ducantur duæ rectæ lineæ
inter ſe parallelæ;
illa, quæ ad partes centri A, & asymptoti A B vlterius ten-
dit, maior eſt reliqua.
Nam recta linea K R, asymptoto A C parallela cadit ex-
tra ſectionem, &
ideo ſecat interceptam parallelam F I, quæ erit maior, quàm
F R, ſeu G K;
igitur F I ad partes centri A vlterius tendens maior eſt quali-
bet alia parallela G K ad partes oppoſitas tendente.
Eadem ratione F I maior
erit quàm H L, &
H L maior, quàm C E. Vnde patet propoſitum.
Si fuerint duæ hyperbolæ A B, & D E æquales, & ſimiles ad eaſ-
22PROP.3.
Addit.
dem partes cauæ, quarum centra H, &
L, & aſymptoti G H I, &
K L M, nec non axes A H, &
D L ſint parallelæ inter ſe, & rectæ
lineæ B E, &
C F ab hyperbolis interceptæ parallelæ fuerint rectæ H
L centra coniungenti;
erunt B E, & C F æquales ipſi H L, & in-
ter ſe.
Si autem parallelæ ſint alicui rectæ lineæ L f diuidenti angulum K L
287[Figure 287]Dd 2 H contentum à recta linea L H cen- tra coniungente, &
interiore aſympto- to L K, in qua B E, & C F poſitæ ſunt: Dico B E vlterius tendentem. ad partes reliquæ aſymptoti L M ma- iorem eſſe, quàm C F.
Si vero B E, & C F parallelæ
ſint alicui rectæ lineæ H g diuidenti
angulum L H G à recta linea L H
centra coniungente, &
eadem aſym-
ptoto H G contentum:
Dico B E vl-
terius tendentẽ ad partes reliquæ aſym-
ptoti H I minorem eſſe, quàm C F.

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index