Apollonius <Pergaeus> - Apollonii Pergaei Conicorvm Lib. V. VI. VII. paraphraste Abalphato Asphahanensi : nunc primum editi ; additvs in calce Archimedis assvmptorvm liber, ex codibvs arabicis mss Abrahamus Ecchellensis Maronita latinos reddidit, Jo. Alfonsvs Borellvs curam in geometricis versione contulit & [et] notas vberiores in vniuersum opus adiecit

249211Conicor. Lib. VI. inter E, & I exiſtit; ergo recta linea I K poſita intra conicũ ſegmentum E K I
ſupra eius baſim E I cadit; & ideo ei parallela E O cadit infra eandem ſeg-
menti conici baſim E I, & propterea occurret ipſi H L intra coniſectionem, &
infra punctum L in ſectione poſitum, vt in O; & ideo O S maior erit, quàm,
S L. Et quoniam S E, & R K ſunt inter ſe parallelæ ( quia eidem A C æqui-
diſtant) pariterque E O, & K I factæ ſunt parallelæ, atque S O, & R I (ex
hypotheſi) æquidiſtantes erant; igitur duo triangula E S O, & K R I ſimilia
ſunt inter ſe, & eorũ latera homologa E S, & K R æqualia ſunt inter ſe (quiæ
in parallelogrãmis C S, & G R latera E S, R K æqualia ſunt oppoſitis C H, G
F inter ſe æqualibus, ex hypotheſi) igitur reliqua latera homologa S O, & R I
æqualia ſunt inter ſe; & propterea R I differentia æquidiſtantium F I, G K ad
partes centri A, & asymptoti A B vlterius tendentium, maior erit, quàm S L,
quæ portio eſt ipſius S O, & eſt differentia æquidiſtantium H L, & C E alte-
rius ſegmenti H C. Quod erat oſtendendum.

Ex conſtructione, & demonſtratione huius propoſitionis colligitur, quod ſi à
11COROL
LAR. duobus punctis eiuſdem asymptoti A C ad hyperbolen ducantur duæ rectæ lineæ
inter ſe parallelæ; illa, quæ ad partes centri A, & asymptoti A B vlterius ten-
dit, maior eſt reliqua. Nam recta linea K R, asymptoto A C parallela cadit ex-
tra ſectionem, & ideo ſecat interceptam parallelam F I, quæ erit maior, quàm
F R, ſeu G K; igitur F I ad partes centri A vlterius tendens maior eſt quali-
bet alia parallela G K ad partes oppoſitas tendente. Eadem ratione F I maior
erit quàm H L, & H L maior, quàm C E. Vnde patet propoſitum.

Si fuerint duæ hyperbolæ A B, & D E æquales, & ſimiles ad eaſ-
22PROP.3.
Addit. dem partes cauæ, quarum centra H, & L, & aſymptoti G H I, &
K L M, nec non axes A H, & D L ſint parallelæ inter ſe, & rectæ
lineæ B E, & C F ab hyperbolis interceptæ parallelæ fuerint rectæ H
L centra coniungenti; erunt B E, & C F æquales ipſi H L, & in-
ter ſe.

Si autem parallelæ ſint alicui rectæ lineæ L f diuidenti angulum K L

287[Figure 287]Dd 2 H contentum à recta linea L H cen- tra coniungente, & interiore aſympto- to L K, in qua B E, & C F poſitæ ſunt: Dico B E vlterius tendentem. ad partes reliquæ aſymptoti L M ma- iorem eſſe, quàm C F.

Si vero B E, & C F parallelæ
ſint alicui rectæ lineæ H g diuidenti
angulum L H G à recta linea L H
centra coniungente, & eadem aſym-
ptoto H G contentum: Dico B E vl-
terius tendentẽ ad partes reliquæ aſym-
ptoti H I minorem eſſe, quàm C F.

Table of contents

Text layer

Text normalization

Search