Apollonius <Pergaeus>, Apollonii Pergaei Conicorvm Lib. V. VI. VII. paraphraste Abalphato Asphahanensi : nunc primum editi ; additvs in calce Archimedis assvmptorvm liber, ex codibvs arabicis mss Abrahamus Ecchellensis Maronita latinos reddidit, Jo. Alfonsvs Borellvs curam in geometricis versione contulit & [et] notas vberiores in vniuersum opus adiecit

Page concordance

< >
Scan Original
91 53
92 54
93 55
94 56
95 57
96 58
97 59
98 60
99 61
100 62
101 63
102 64
103 65
104 66
105 67
106 68
107 69
108 70
109 71
110 72
111 73
112 74
113 75
114 76
115 77
116 78
117 79
118 80
119 81
120 82
< >
page |< < (211) of 458 > >|
249211Conicor. Lib. VI. inter E, & I exiſtit; ergo recta linea I K poſita intra conicũ ſegmentum E K I
ſupra eius baſim E I cadit;
& ideo ei parallela E O cadit infra eandem ſeg-
menti conici baſim E I, &
propterea occurret ipſi H L intra coniſectionem, &
infra punctum L in ſectione poſitum, vt in O;
& ideo O S maior erit, quàm,
S L.
Et quoniam S E, & R K ſunt inter ſe parallelæ ( quia eidem A C æqui-
diſtant) pariterque E O, &
K I factæ ſunt parallelæ, atque S O, & R I (ex
hypotheſi) æquidiſtantes erant;
igitur duo triangula E S O, & K R I ſimilia
ſunt inter ſe, &
eorũ latera homologa E S, & K R æqualia ſunt inter ſe (quiæ
in parallelogrãmis C S, &
G R latera E S, R K æqualia ſunt oppoſitis C H, G
F inter ſe æqualibus, ex hypotheſi) igitur reliqua latera homologa S O, &
R I
æqualia ſunt inter ſe;
& propterea R I differentia æquidiſtantium F I, G K ad
partes centri A, &
asymptoti A B vlterius tendentium, maior erit, quàm S L,
quæ portio eſt ipſius S O, &
eſt differentia æquidiſtantium H L, & C E alte-
rius ſegmenti H C.
Quod erat oſtendendum.
Ex conſtructione, & demonſtratione huius propoſitionis colligitur, quod ſi à
11COROL
LAR.
duobus punctis eiuſdem asymptoti A C ad hyperbolen ducantur duæ rectæ lineæ
inter ſe parallelæ;
illa, quæ ad partes centri A, & asymptoti A B vlterius ten-
dit, maior eſt reliqua.
Nam recta linea K R, asymptoto A C parallela cadit ex-
tra ſectionem, &
ideo ſecat interceptam parallelam F I, quæ erit maior, quàm
F R, ſeu G K;
igitur F I ad partes centri A vlterius tendens maior eſt quali-
bet alia parallela G K ad partes oppoſitas tendente.
Eadem ratione F I maior
erit quàm H L, &
H L maior, quàm C E. Vnde patet propoſitum.
Si fuerint duæ hyperbolæ A B, & D E æquales, & ſimiles ad eaſ-
22PROP.3.
Addit.
dem partes cauæ, quarum centra H, &
L, & aſymptoti G H I, &
K L M, nec non axes A H, &
D L ſint parallelæ inter ſe, & rectæ
lineæ B E, &
C F ab hyperbolis interceptæ parallelæ fuerint rectæ H
L centra coniungenti;
erunt B E, & C F æquales ipſi H L, & in-
ter ſe.
Si autem parallelæ ſint alicui rectæ lineæ L f diuidenti angulum K L
287[Figure 287]Dd 2 H contentum à recta linea L H cen- tra coniungente, &
interiore aſympto- to L K, in qua B E, & C F poſitæ ſunt: Dico B E vlterius tendentem. ad partes reliquæ aſymptoti L M ma- iorem eſſe, quàm C F.
Si vero B E, & C F parallelæ
ſint alicui rectæ lineæ H g diuidenti
angulum L H G à recta linea L H
centra coniungente, &
eadem aſym-
ptoto H G contentum:
Dico B E vl-
terius tendentẽ ad partes reliquæ aſym-
ptoti H I minorem eſſe, quàm C F.

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index