2523QVÆST. IIII. ARTIC. II.
ſaria, aut in materia probabili:
quidam enim ſyllogiſmi, & quædam defi-
11V ſusdiſſerẽ
di in mate-
ria neceſſa-
ria ſpectat
ad eam ſciẽ
tiam cuius
eſt materia. nitiones, ac diuiſiones fiunt in rebus neceſſarijs, & quæ aliter euenire nõ
poſſunt; alij in probabilibus, quæ mutari queunt. Prætereà tam neceſſaria
quàm probabilia quædam eſle in materia Dialecticæ, quædam in mate-
ria aliarum ſcientiarum; in qualibet enim diſciplina viſuntur aliquę pro-
poſitiones immutabiles, aliæ mutationi ſubiectæ. Deniq́ ue in confeſſo
eſſe apud omnes vſum diſſerendi ex neceſſarijs pertinère ad eam ſcientiã
cuius eſt materia, de qua diſſeritur: Verbi cauſa, definitiones, diuiſiones,
& argumentationes, quæ fiunt ex rebus Metaphyſicæ neceſſarijs, ad Me-
taphyſicam ſpectare; quæ ex Mathematicis, vel Dialecticis, ad Mathema-
ticam, & Dialecticam. Ratio eſt, quoniam omnis ſcientia habet propria
principia, propriaſq́ ue concluſiones, quarum notitia ad nullam aliam ſci
entiam attinet; alioqui ſi vna tantùm ſcientia officeret omnes demon-
ſtrationes, & definitiones, quæ vbiq́ ue reperiuntur, ea ſola eſſet ſcientia:
quod abſurdum eſt. Quare vſus diſſerendi in materia Logica neceſſaria
eſt proprius Logici: vſus verò diſſerẽdi in materia phyſica neceſſaria eſt
phyſici, & ita res habet in cæteris diſciplinis.
11V ſusdiſſerẽ
di in mate-
ria neceſſa-
ria ſpectat
ad eam ſciẽ
tiam cuius
eſt materia. nitiones, ac diuiſiones fiunt in rebus neceſſarijs, & quæ aliter euenire nõ
poſſunt; alij in probabilibus, quæ mutari queunt. Prætereà tam neceſſaria
quàm probabilia quædam eſle in materia Dialecticæ, quædam in mate-
ria aliarum ſcientiarum; in qualibet enim diſciplina viſuntur aliquę pro-
poſitiones immutabiles, aliæ mutationi ſubiectæ. Deniq́ ue in confeſſo
eſſe apud omnes vſum diſſerendi ex neceſſarijs pertinère ad eam ſcientiã
cuius eſt materia, de qua diſſeritur: Verbi cauſa, definitiones, diuiſiones,
& argumentationes, quæ fiunt ex rebus Metaphyſicæ neceſſarijs, ad Me-
taphyſicam ſpectare; quæ ex Mathematicis, vel Dialecticis, ad Mathema-
ticam, & Dialecticam. Ratio eſt, quoniam omnis ſcientia habet propria
principia, propriaſq́ ue concluſiones, quarum notitia ad nullam aliam ſci
entiam attinet; alioqui ſi vna tantùm ſcientia officeret omnes demon-
ſtrationes, & definitiones, quæ vbiq́ ue reperiuntur, ea ſola eſſet ſcientia:
quod abſurdum eſt. Quare vſus diſſerendi in materia Logica neceſſaria
eſt proprius Logici: vſus verò diſſerẽdi in materia phyſica neceſſaria eſt
phyſici, & ita res habet in cæteris diſciplinis.
Quamobrem de ſolo vſu diſſerendi in materia probabili ſupereſt du-
22Anvſus diſ
ſerendi in
materiapr
babili ad ſo
lam Diale-
cticam ſpe-
ctet. bitatio; an ſcilicet attribuendus ſit totus Dialecticæ? an alius huic, alius
illi ſcientiæ pro ratione materiæ in qua viſitur? Ratio difficultatis eſt,
quoniam in hoc vſu duo reperiuntur, materia, de qua diſſeritur, & forma
diſſerendi; quarum quælibet videtur totum vſum ad ſuam artem vendi-
care; enim verò ſi materia probabilis rerum naturalium non efficit, vt
omnis tractatio, quæ in ea verſarur, ad Phyſiologiam ſpectet, anguſtiſsi-
mi erunt Phyſiologiæ termini; nam demonſtrationes, & eſſentiales defi-
nitiones paucæ in ea reperiuntur. Quod in cæteris artibus eodem modo
continget. Ex alia parte cum res probabiles hoc tantùm habeant artis,
quod in modum, & formam diſponantur, omnis verò artificioſus tractã-
di modus, & forma à Dialectica tradatur, ad eandem ſpectare videtur
probabilium pertractatio.
22Anvſus diſ
ſerendi in
materiapr
babili ad ſo
lam Diale-
cticam ſpe-
ctet. bitatio; an ſcilicet attribuendus ſit totus Dialecticæ? an alius huic, alius
illi ſcientiæ pro ratione materiæ in qua viſitur? Ratio difficultatis eſt,
quoniam in hoc vſu duo reperiuntur, materia, de qua diſſeritur, & forma
diſſerendi; quarum quælibet videtur totum vſum ad ſuam artem vendi-
care; enim verò ſi materia probabilis rerum naturalium non efficit, vt
omnis tractatio, quæ in ea verſarur, ad Phyſiologiam ſpectet, anguſtiſsi-
mi erunt Phyſiologiæ termini; nam demonſtrationes, & eſſentiales defi-
nitiones paucæ in ea reperiuntur. Quod in cæteris artibus eodem modo
continget. Ex alia parte cum res probabiles hoc tantùm habeant artis,
quod in modum, & formam diſponantur, omnis verò artificioſus tractã-
di modus, & forma à Dialectica tradatur, ad eandem ſpectare videtur
probabilium pertractatio.
Communis, & vera huius ambiguitatis ſolutio eſt, omnem diſſerendi
vſum ex probabilibus ad Dialecticam pertinere. Quod nec obſcurè, nec
33Omnis diſſe
rendi rſus
ex probabi-
libus ad Di-
alecticãper
tinet. infrequenter tradit Ariſtoteles, cum affirmat proprium eſſe Dialectici,
44Ariſt. de quauis re propoſita ex probabilibus diſſerere. Ita docet 1. Topic. c. 1.
lib. 3. Methaphyſ. cap. 1. & lib. 4. cap. 2. alijſq́ ue in locis. Probatur: Ille diſ-
ſerendi vſus ad aliquem artificem pertinère debet: ſed ratione materiæ
non poteſt alicui attribui; ergo ratione formæ ad Dialecticum pertine-
bit. Conſequentia eſt bona, ſiquidem in præfato vſu hæc duo tantùm re-
periuntur. Maior etiam patet, quia in præſenti non diſputamus de vſu ar-
tis ex parte, ſed de artificioſo: qui, ipſo nomine, alicuius artis eſſe oſten-
ditur. Minor probatur: Omnis ſcientia ex Ariſtotele 1. Poſter. cap. 6. &
communi omnium ſententia (vt ibidem monſtrabimus) eſt de rebus ne-
ceſſarijs, & immutabilibus; ergo materia probabilis, cum fluxa ſit, atq́ ue
incerta, non eſt alicuius ſcientiæ propria; non ſolùm quia non eſt apta ad
generandum habitum firmum; & infallibilem, qualis eſt omnis ſcientifi-
cus; ſed etiam quia eſt incapax, vt circa ipſam ab eodem habitu aliquis
generetur; ſiquidem non minùs repugnat habitui ſcientifico opi-
nionem gignere, quàm ab opinione generari. Quare ſoli Diale cticæ tri-
vſum ex probabilibus ad Dialecticam pertinere. Quod nec obſcurè, nec
33Omnis diſſe
rendi rſus
ex probabi-
libus ad Di-
alecticãper
tinet. infrequenter tradit Ariſtoteles, cum affirmat proprium eſſe Dialectici,
44Ariſt. de quauis re propoſita ex probabilibus diſſerere. Ita docet 1. Topic. c. 1.
lib. 3. Methaphyſ. cap. 1. & lib. 4. cap. 2. alijſq́ ue in locis. Probatur: Ille diſ-
ſerendi vſus ad aliquem artificem pertinère debet: ſed ratione materiæ
non poteſt alicui attribui; ergo ratione formæ ad Dialecticum pertine-
bit. Conſequentia eſt bona, ſiquidem in præfato vſu hæc duo tantùm re-
periuntur. Maior etiam patet, quia in præſenti non diſputamus de vſu ar-
tis ex parte, ſed de artificioſo: qui, ipſo nomine, alicuius artis eſſe oſten-
ditur. Minor probatur: Omnis ſcientia ex Ariſtotele 1. Poſter. cap. 6. &
communi omnium ſententia (vt ibidem monſtrabimus) eſt de rebus ne-
ceſſarijs, & immutabilibus; ergo materia probabilis, cum fluxa ſit, atq́ ue
incerta, non eſt alicuius ſcientiæ propria; non ſolùm quia non eſt apta ad
generandum habitum firmum; & infallibilem, qualis eſt omnis ſcientifi-
cus; ſed etiam quia eſt incapax, vt circa ipſam ab eodem habitu aliquis
generetur; ſiquidem non minùs repugnat habitui ſcientifico opi-
nionem gignere, quàm ab opinione generari. Quare ſoli Diale cticæ tri-