32Io Alfonſi Borelli
coniſectionibus in quinto libro inquirit.
Sexti, ſeptimi, &
octa-
ui libri propoſitum manifeſtè ab ipſo Apollonio explicatur. Cùmq;
poſteà à quodam Maronita Arabicè callente accepiſſem tractatum, ſeu li-
brum quintum Apollonij eſſe illum, in quo figuræ prædictæ delineatæ erant,
pariterque in ſubſequenti libro ſexto conſpexiſſem figuras alias exprimentes
æqualitatem, & ſimilitudinem ſectionum conicarum, mihi certum fuit,
verè Apollonij eſſe libros illos. Haud tamen negabo ſcrupulum, ac du-
bitationem iniectam, ex eo quod textus ille Arabicus non præferebat
in fronte Apollonij, vel vllius alterius nomen, & definitiones primi libri
centuriam ſuperabant, cum Apollonius non niſi nouendecim ſuo primo li-
bro appoſuißet. Inſuper in prioribus quatuor libris non totidem figuras con-
ſpiciebam, nec omnino ſimiles, eaſdemque, nec eodem ordine diſpoſitas,
ac in textu Græco Eutocij videre eſt; quare cenſui librum prædictum
epitomen eſſe Conicorum Apollonij ab aliquo alio conſcriptam. Hanc quoq;
præclariſsimi Torricellij fuiſſe ſententiam poſtea didici ex eius Epiſtola ad
eruditiſsimum Michaelem Angelum Riccium miſſam. Perſtiti tamen de-
bere latinè verti lucubrationem tam eximiam, eruditiſq; optatiſsimam,
nam niſi ipſiſsimum opus eſſet Apollonij, ſaltem ex ijſdemmet libris epi-
tome illa deſumpta, & tranſcripta exiſtimari debuerat.
ui libri propoſitum manifeſtè ab ipſo Apollonio explicatur. Cùmq;
poſteà à quodam Maronita Arabicè callente accepiſſem tractatum, ſeu li-
brum quintum Apollonij eſſe illum, in quo figuræ prædictæ delineatæ erant,
pariterque in ſubſequenti libro ſexto conſpexiſſem figuras alias exprimentes
æqualitatem, & ſimilitudinem ſectionum conicarum, mihi certum fuit,
verè Apollonij eſſe libros illos. Haud tamen negabo ſcrupulum, ac du-
bitationem iniectam, ex eo quod textus ille Arabicus non præferebat
in fronte Apollonij, vel vllius alterius nomen, & definitiones primi libri
centuriam ſuperabant, cum Apollonius non niſi nouendecim ſuo primo li-
bro appoſuißet. Inſuper in prioribus quatuor libris non totidem figuras con-
ſpiciebam, nec omnino ſimiles, eaſdemque, nec eodem ordine diſpoſitas,
ac in textu Græco Eutocij videre eſt; quare cenſui librum prædictum
epitomen eſſe Conicorum Apollonij ab aliquo alio conſcriptam. Hanc quoq;
præclariſsimi Torricellij fuiſſe ſententiam poſtea didici ex eius Epiſtola ad
eruditiſsimum Michaelem Angelum Riccium miſſam. Perſtiti tamen de-
bere latinè verti lucubrationem tam eximiam, eruditiſq; optatiſsimam,
nam niſi ipſiſsimum opus eſſet Apollonij, ſaltem ex ijſdemmet libris epi-
tome illa deſumpta, & tranſcripta exiſtimari debuerat.
Igitur Sereniſsimus Ferdinandus Secundus Magnus Dux munificen-
tia verè regia, qua bonas artes promouere ſtudet, annuente, & ſummo-
pere coadiuuante Sereniſsimo Principe Leopoldo fratre Matheſeos, atque
omnigenæ Sapientiæ perito cultore, atq; egregio vindice, præcepit, vt vo-
lumen Arabicum Romæ latinè redderetur ab Abrahamo Ecchellenſe lingua-
rum Orientalium doctiſsimo, & peritiſsimo profeſſore. Is quidem ſumma
alacritate negotio ſuſcepto primùm bono me eſſe animo iuſsit; monuit enim
nouum non eße apud Arabes libros nomine auctoris in fronte carere, oſten-
ditque in proemio eiuſdem codicis apertiſsimè declarari eſſe libros Conico-
rum Apollonij paraphraſticè expoſitos: deinde ex translatione priorum qua-
tuor librorum patuit demonſtrationes propoſitionum penè non differre quoad
doctrinam à textu Græco Eutocij, licet verbum verbo non reſponderet:
nec mirari paucitatem figurarum, quandoquidem vna, eademq; figura
quatuor, aut quinque propoſitionibus inſeruiret. Incomparabili igitur gau-
dio perfuſus Apollonium penè è manibus ſublatum iterum amplexibus ſtrin-
xi, & exoſculatus ſum. Sed moleſtum ſummopere fuit octauum librum
deeſſe: collegi tamen lo: Baptiſtam Raimundum opuſculum arithmeticum
(quod in hoc codice Arabico ſubſequitur libro Septimo Apollonij) pro
tia verè regia, qua bonas artes promouere ſtudet, annuente, & ſummo-
pere coadiuuante Sereniſsimo Principe Leopoldo fratre Matheſeos, atque
omnigenæ Sapientiæ perito cultore, atq; egregio vindice, præcepit, vt vo-
lumen Arabicum Romæ latinè redderetur ab Abrahamo Ecchellenſe lingua-
rum Orientalium doctiſsimo, & peritiſsimo profeſſore. Is quidem ſumma
alacritate negotio ſuſcepto primùm bono me eſſe animo iuſsit; monuit enim
nouum non eße apud Arabes libros nomine auctoris in fronte carere, oſten-
ditque in proemio eiuſdem codicis apertiſsimè declarari eſſe libros Conico-
rum Apollonij paraphraſticè expoſitos: deinde ex translatione priorum qua-
tuor librorum patuit demonſtrationes propoſitionum penè non differre quoad
doctrinam à textu Græco Eutocij, licet verbum verbo non reſponderet:
nec mirari paucitatem figurarum, quandoquidem vna, eademq; figura
quatuor, aut quinque propoſitionibus inſeruiret. Incomparabili igitur gau-
dio perfuſus Apollonium penè è manibus ſublatum iterum amplexibus ſtrin-
xi, & exoſculatus ſum. Sed moleſtum ſummopere fuit octauum librum
deeſſe: collegi tamen lo: Baptiſtam Raimundum opuſculum arithmeticum
(quod in hoc codice Arabico ſubſequitur libro Septimo Apollonij) pro