Commentarii Collegii Conimbricensis e Societate Jesu. In universam dialecticam Aristotelis Stagirita, 1606

Table of contents

< >
[31.] QVÆSTIOI. Quid nam ſit vniuerſale? ARTICVLVS 1. Multiplex Vniuerſalis ſignificatum explicatur.
[32.] (.?.) ARTICVLVS II. Nominalium ſententia proponitur, & confutatur.
[33.] ARTICVLVS III. Vniuerſalia Platonis, vt figmenta reijciuntur.
[34.] ARTICVLVS IIII. Vera Vniuerſalis explicatio, & definitio.
[35.] ARTICVLVS V. Cuiuſmodi ſit propoſita definitio, & quid in ea primò definiatur.
[36.] QVÆSTIO II. De vnitate rei vniuerſalis. ARTICVLVSI. Varia genera vnitatum proponuntur.
[37.] ARTICVLVS II. Quam vnitatem ex enumeratis communis Natura ad vni- uerſalitatem exigat.
[38.] QVÆSTIO III. De Aptitudine rci aniuerſalis propria. ARTICVLVS I. Quis nam ſit actus eius aptitudinis, quam babet Vniuerſale.
[39.] ARTICVLVS II. Cuiuſmodi ſit aptitudo eſſendi in pluribus.
[40.] ARTICVLVS III. Quotuplex ſit bæc aptitudo.
[41.] QVÆSTIO IIII Vtrum res fiant Vniuerſales operatione intellectus, an ſecun- dùm ſe tales ſint? ARTICVLVSI. Aperiuntur ſtatus quæſtionis, & ü, quos naturœ commuui tribuunt Autores.
[42.] ARTICVLVS II. Duæ Autorum ſententiæ de Naturæ communis ab inferioribus diſtinctione proponuntur.
[43.] ARTICVLVS III. Quo pacto reſpondendum ſit ad quæſtionem in primo Naturæ ſtatu. SECTIO I. Reſpondetur quæſtioni iuxta ſententiam D. Thomæ.
[44.] SECTIO II. Quo pacto aliqui reſpondeant quæſtioni iuxta ſententiam Scoti.
[45.] SECTIO III. Vera ſententia Vniuerſale ante Intellectum negans, confirmatur.
[46.] SECTIO IIII. Diluuntur argumenta partis affirmatiuæ.
[47.] ARTICVLVS IIII. Quid exiſtimandum ſit de Natura in ſecundo ſtatu.
[48.] ARTICVLVS V. Vtrum Natura ſit Vniuerſalis in tertio ſtatu.
[49.] ARTICVLVS VI. Quo pacto diſſoluendæ ſint quæſtiones à Porphyrio excitatæ.
[50.] QVÆSTIO V. Cuius potentiæ miniſterio fiat rei vniuerſalis abſtractio? ARTICVLVS I. De quo abſtractionis genere ſit in præſenti ſermo.
[51.] ARTICVLVS II. Quo pacto hæc V niuerſalis abſtractio perſiciatur.
[52.] ARTICVLVS III. Vtrum Natura communis ſit formaliter vniuerſalis in ſpecie intelligibili?
[53.] QVÆSTIO VI. De exiſtentia vniuerſalitatis relatiuæ. ARTICVLVS I. Quid ſit ens rationis, & quomodo exiſtat.
[54.] ARTICVLVS II. Quotuplex ſit ens rationis.
[55.] ARTICVLVS III. Vtrum Vniuerſalitas relatiua exiſtat in ſpecie intelligibili, an in conceptu?
[56.] ARTICVLVS IIII. Vtrum Natura communis conſeruet vniuerſalitatem in actuali prædicatione?
[57.] QVAESTIO VII. Qualis ſit Vniuerſalis diuiſio in pulgatas ſpecies. ARTICVLVS I. Num diuiſio ſit adæquata?
[58.] ARTICVLVS II. Num propoſita diuiſio ſit Generis in Species?
[59.] ARTICVLVS III. Num propoſitæ Species inſimæ ſint, & reſpectu Vniuerſalis immediatæ.
[60.] QVÆSTIO VIII. De Particularibus, quæ Vniuerſali reſpondent. ARTICVLVSI. Quid, & quotuplex ſit Particulare?
< >
page |< < (36) of 990 > >|
3836QVÆST. PROOEMIALIVM.
Ad tertium conceſſo illo diſcrimine, inter ſcientiam practicam, & ſpe-
11Diluitur 3.
arg.
culatiuam, negandum eſt Dialecticam præcipuè curare reſolutionem ſui
obiecti in principia, ex quibus conſtat.
Licèt enim aliquas eius partes di-
ſtinguendo pertractet, vt Vniuerſale, Terminum, Propoſitionem, & c.
Hæc
tamen omnia idcirco expendit, vt aptum diſſerendi modum conficiat.
Li-
22Apbrodiſ.
Damaſc.
bri verò reſolutorij, ſi Aphrodiſæo, & Damaſceno credimus, non habent
eam appellationem ex eo quòd doceant ſyllogiſmos ad ſua principia re-
uocare, ſed ſyllogiſmos imperfectos ad perfectos reducere:
velut Hiero-
nymus Burana commentatur:
vt vno verbo comprehendatur compoſitio,
33Burana. quam Dialectica primariò intendit, & reſolutio, quam non penitus con-
temnit.
Qui enim ſcit artefactum reloluere, neceſſe eſt, vt priùs ſciuerit
componere, quod de ſcientifica reſolutione intelligendum eſt.
Ad quartum concedendum eſt regulam dignoſcendi, quæ nam ars ſit
practica, quæ ſpeculatiua, non eſſe ſumẽdam ex eo quòd obiectum, de quo
44Diluitur
4. arg.
tractat, fieri, aut non fieri poſsit.
Quanuis enim de obiecto cuius efficiendi
principium in nobis non eſt, ars practica haberi non poſsit, de illo tamen
quod ſub operationem cadit, agere poteſt, tum practica, tum ſpeculatiua.

Vtigitur certò iudicemus, an aliqua ſcientia ſit practica, conſiderandum
eſt, num tradat præceptiones aliquid efficiendi nec ne;
ſi enim eas præſ-
cribit, eſt practica, ſin minùs eſt contemplatiua, quantunuis illius obiectũ
à nobis fieri queat.
Quoniam verò Mathematica, & Phyſiologia regulas
operandi non tradunt, Dialecticaverò in eis aſsignandis tota conſumitur,
illæ contemplatiuæ, hæc practica iure optimo nuncupatur.
Ad teſtimoniũ
Laertij negamus eam diuiſionem eſſe ſecundum mentem Ariſtotelis.
QVÆSTIOV.
Quod nam ſit adæquatum Dialecticæ ſubiectum.
ARTICVLVS I.
Quale eſſe debeat cuiuſq́ ue artis ſubiectum.
TAMETSI omnes artes à ſe inuicem officium poſtulent, &
mutuis ſtent auxilijs;
vt eleganter Theodoretus ſermon. 4. de
55D. Theodo.
Phil. Iud.
prouidentia, & Philo ludæus in libto de cougreſſu, quærendæ
eruditionis gratia, annotarunt.
Vnaquæque tamen proprium
genus ſubiectum, ſiùe peculiarem materiam, circa quam ver-
ſetur, obtinet;
vt teſtatur Ariſtoteles lib. 1. Poſter. cap. 23. & lib. 6. Metaph.
cap.
1. & lib. 1. Rhet. ad Theod. cap. 2. Aliòqui niſi artes omnes, & ſcientiæ
propriam materiã vendicarent, oporteret eas in confuſionem abire.
Qua
in re magna eſt doctorum hominum querela de nonnullis artium profeſ-
ſoribus, quòd, ſcientiarum diſtinctione contempta, omnia permiſceant, &
quaſi limitibus contra fas, ac ius reuulſis, in alienas irruant poſſeſsiones;

quòd Rhetores, Dialecticos, Dialectici Phyſiologos, imò & Theologos per
pèram agant;
atq́ ue ita pulcherrimarum artium ordo, & doctrina turbe-
tur.
Cuius incommodi vitandi gratia oſtendemus, primùm in hoc articulo
quibus notis inſigniri oporteat cuiuſq́ ue ſcientiæ obiectum.
Deinde in ſe-

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index