86PRO OE MIVM.
olim ſtudio amplexi fuerint, ſed etiam multis iam ab hinc ſeculis, & Phi
loſophi, & Theologi doctores diuinæ fidei ſplendore illuſtrati, in maxi-
mis, & grauiſsimis quæſtionibus explicandis, neque tantum in Phyſicis
& dialecticis, ſed etiam in moralibus, & diuinis frequenter vſurpent.
loſophi, & Theologi doctores diuinæ fidei ſplendore illuſtrati, in maxi-
mis, & grauiſsimis quæſtionibus explicandis, neque tantum in Phyſicis
& dialecticis, ſed etiam in moralibus, & diuinis frequenter vſurpent.
Quæri autẽ ſolet, cur tãtus philoſophus, cui nec ingenij vis, nec ora-
tionis copia, ad res, quas animo comprehenderat, dilucidè explican-
das, deerat: cur, inquam, ſæpe adeo obſcurus ſit, vt vix intelligi queat:
pręſertim in ijs libris, quos Acroamaticos vocant, qui grauioris doctri
næ, & operæ limatioris ſunt? Sciendũ igitur ante Ariſtotelem duas fuiſle
obſcurandæ Philoſophiæ rationes: vnam eorum, qui poeticè, alteram
eorum, qui Hieroglyphicè philoſophati ſunt; quorũ illi fabulis, hi ænig-
matis, & figuris ingenuarum artium dogmata, & naturæ arcana obte-
xerunt. Quod (vt Philo Iudæus in libro, qui inſcribitur, quod omnis
11Philo in l.
quod om-
nis, & c. &
Laertiusin
Pythag. probuε ſit liber; & Laertius in Pythagora annotarunt) eo conſilio ab
illis fiebat, ne myſteria philoſophiæ vulgo, & imperitæ multitudini in
contemptum venirent; tum præterea vt tarda ingenia, & ad philoſophã
dum inepta ab eorum ſtudio, ad res alias conſectandas remouerẽt. Ho-
rum inſtitutum cum Ariſtoteli non diſplicuiſſet, aliam tamen celandi
viam ingreſſus eſt. Itaque Hippocraticam breuitatem ſecutus Acroa-
matica preſſo, & cõciſo ſtylo, & ob eã cauſã obſcuro côſcripſit. Nonnun
quam etiam quantò ſunt difficiliores controuerſiæ, tantò obſcuriùs diſ
putat, quia cum non ſatis compertum haberet, pro qua parte veritas
ſtaret, vt erat ſolerti & prouido ingenio, ſententiam ſuam verborũ per-
plexitate, data opera inuoluebat. Ad has cauſas obſcuritatis, alię quoq;
acceſſerunt. Namque Ariſtotele vita functo eius libri diu terra infoſsi
iacuerunt: vnde putredine multis in locis corroſi cum educti eſſent, ea
loca arbitratu ſuo quidam Appellicon Teius perperam ſuppleuit, atque
22Strabo 13-
lib. Geogr. emendauit. Qua de re Strabo tertio decimo libro ſuæ Geographiæ ita
ſcripſit. Ariſtoteles, & bibliothecam, & ſcholam reliquit Theophraſto,
primusq́ ue omnium, quos ſcimus, libros congregauit, & Ægypti reges
bibliothecę ordinẽ docuit. Theophraſtus verò eam tradidit Neleo, Ne-
leus eã Scepſim detulit, ac poſteris dedit, hominibus ſanè imperitis, qui
libros incluſos, ac negligenter poſitos tenebant. Cumque Attalicorũ
regum, ſub quibus erant, ſtudium ſentirent conquirendorum librorum
ad inſtruendam eam bibliothecam, quæ Pergami erat, eos in foſſa qua-
dam ſub terra occuluerunt, quos & tineis, & humiditate labefactos, tan-
dem, qui ex eo genere erant Appelliconi Teio tradiderunt, magno em-
ptos argento; Appellicon, vt qui magis librorum eſſet ſtudioſus, quàm
ſapientiæ, volens corroſiones emendare, eos tranſcribendos dedit, ſcri
ptura non rectè ſuppleta. Quapropter libros edidit erroribus plenos.
Hæc Strabo. Auxère etiam Ariſtotelis obſcuritatem latinæ verſiones.
Quidam enim dum nimis ſcrupuloſè verbum ex verbo reddunt, & græ-
cam phraſim æmulantur, eas tenebras Ariſtoteli offundunt, vt neq; græ
cè, neque latinè loqui videatur, & interdum vix percipi queat. Alij autẽ,
nimia in conuertendo libertate vſi, dum paraphraſtem potiùs, quã in-
terpretem agunt, & verborum lenocinia, ac dicendi ornatum ſequũtur,
extra chorũ vagantur, & ab Ariſtotelis ſententia procul abeunt, vt pro-
pterea, qui horum adhærent verſionibus, in Ariſtotele à repug
vendicando multum operæ inumant.
tionis copia, ad res, quas animo comprehenderat, dilucidè explican-
das, deerat: cur, inquam, ſæpe adeo obſcurus ſit, vt vix intelligi queat:
pręſertim in ijs libris, quos Acroamaticos vocant, qui grauioris doctri
næ, & operæ limatioris ſunt? Sciendũ igitur ante Ariſtotelem duas fuiſle
obſcurandæ Philoſophiæ rationes: vnam eorum, qui poeticè, alteram
eorum, qui Hieroglyphicè philoſophati ſunt; quorũ illi fabulis, hi ænig-
matis, & figuris ingenuarum artium dogmata, & naturæ arcana obte-
xerunt. Quod (vt Philo Iudæus in libro, qui inſcribitur, quod omnis
11Philo in l.
quod om-
nis, & c. &
Laertiusin
Pythag. probuε ſit liber; & Laertius in Pythagora annotarunt) eo conſilio ab
illis fiebat, ne myſteria philoſophiæ vulgo, & imperitæ multitudini in
contemptum venirent; tum præterea vt tarda ingenia, & ad philoſophã
dum inepta ab eorum ſtudio, ad res alias conſectandas remouerẽt. Ho-
rum inſtitutum cum Ariſtoteli non diſplicuiſſet, aliam tamen celandi
viam ingreſſus eſt. Itaque Hippocraticam breuitatem ſecutus Acroa-
matica preſſo, & cõciſo ſtylo, & ob eã cauſã obſcuro côſcripſit. Nonnun
quam etiam quantò ſunt difficiliores controuerſiæ, tantò obſcuriùs diſ
putat, quia cum non ſatis compertum haberet, pro qua parte veritas
ſtaret, vt erat ſolerti & prouido ingenio, ſententiam ſuam verborũ per-
plexitate, data opera inuoluebat. Ad has cauſas obſcuritatis, alię quoq;
acceſſerunt. Namque Ariſtotele vita functo eius libri diu terra infoſsi
iacuerunt: vnde putredine multis in locis corroſi cum educti eſſent, ea
loca arbitratu ſuo quidam Appellicon Teius perperam ſuppleuit, atque
22Strabo 13-
lib. Geogr. emendauit. Qua de re Strabo tertio decimo libro ſuæ Geographiæ ita
ſcripſit. Ariſtoteles, & bibliothecam, & ſcholam reliquit Theophraſto,
primusq́ ue omnium, quos ſcimus, libros congregauit, & Ægypti reges
bibliothecę ordinẽ docuit. Theophraſtus verò eam tradidit Neleo, Ne-
leus eã Scepſim detulit, ac poſteris dedit, hominibus ſanè imperitis, qui
libros incluſos, ac negligenter poſitos tenebant. Cumque Attalicorũ
regum, ſub quibus erant, ſtudium ſentirent conquirendorum librorum
ad inſtruendam eam bibliothecam, quæ Pergami erat, eos in foſſa qua-
dam ſub terra occuluerunt, quos & tineis, & humiditate labefactos, tan-
dem, qui ex eo genere erant Appelliconi Teio tradiderunt, magno em-
ptos argento; Appellicon, vt qui magis librorum eſſet ſtudioſus, quàm
ſapientiæ, volens corroſiones emendare, eos tranſcribendos dedit, ſcri
ptura non rectè ſuppleta. Quapropter libros edidit erroribus plenos.
Hæc Strabo. Auxère etiam Ariſtotelis obſcuritatem latinæ verſiones.
Quidam enim dum nimis ſcrupuloſè verbum ex verbo reddunt, & græ-
cam phraſim æmulantur, eas tenebras Ariſtoteli offundunt, vt neq; græ
cè, neque latinè loqui videatur, & interdum vix percipi queat. Alij autẽ,
nimia in conuertendo libertate vſi, dum paraphraſtem potiùs, quã in-
terpretem agunt, & verborum lenocinia, ac dicendi ornatum ſequũtur,
extra chorũ vagantur, & ab Ariſtotelis ſententia procul abeunt, vt pro-
pterea, qui horum adhærent verſionibus, in Ariſtotele à repug
vendicando multum operæ inumant.