Vitruvius, M. Vitruvii ... de architectura libri decem, ad Augustum Caesarem accuratiß conscripti: & nunc primum in Germania qua potuit diligentia excusi, atq[ue] hinc inde schematibus non iniucundis exornati

Table of contents

< >
[81.] DE LATERIBVS. CAP. III.
[82.] GRAECORVM LATERVM EX TRIBVS GE neribus conformatis & eorum ſectionum, ac com-poſitionum figura.
[83.] DE ARENA. CAPVT. IIII.
[84.] DE CALCE. CAPVT. V.
[85.] DE PVLVERE PVTEOLANO. CAP. VI.
[86.] DE LAPICIDINIS. CAP. VII.
[87.] DE GENERIBVS STRVCTVRAE, ETEA rum qualitatibus modis ac locis. CAP. VIII.
[88.] MVRI RETICVLATI AFFIGV-ratiindicatio.
[89.] ANTIQV AE STRVCTVR AE IMBRI-catæ figura, quæ incerti muridicitur.
[90.] MONVMENTORVM IN ORTHOSTATIS contentorum parietum figura.
[91.] ISODOMI STRVCTVRA.
[92.] PSEVDISODOMI STRVCTVRA.
[93.] GR AE CORVM STRVCTVRA EX DI-uerſis lateribus ac ornamentis inter Diato-nos perpetuas continentes parietes.
[94.] QVAE A MAVSOLO REGE IN HALICAR. naſſo ſitu egregijs operibus perſtructa fuerunt: nam in ſeptem ſpectaculis mundi dinumerabantur, affiguratio hic extat.
[95.] DE MATERIE CAEDENDA. CAP. XI.
[96.] LACVNARIIVTI communis generis figura.
[97.] AQVATILIVM RATVM AFFIGVRATIO.
[98.] DE ABIETE SVPERNATE ET INFER-nate, cum Apennini deſcriptione. CAP. X.
[99.] DE ARCHITECTVRA, LIBER TERTIVS.
[100.] DE SACRARVM AEDIVM COMPOSITIONE & ſymmetrijs et corporis humani menſura. ACP. I.
[101.] EX AEDIVM SACRARVM PRINCIPIIS, ex quibus conſtat figurarum aſpectus, & primum in antis ναώσ ἐν πρ@ά ςασις dicitur.
[102.] PERIPTERI FVND AMENTI ICHNOGR APHIA, ex qua ad totius ædis orthographiam facillime periti architecti peruenire poſſunt.
[103.] DE QVINQVE AEDIVM SPE. ciebus. CAPVT. II.
[104.] PYCNOSTYLI INTERCOLVMNIVM ſyſtyli{qúe} perſiguratio.
[105.] DIASTYLI INTERCOLVMNII AC areoſtyli figura, cuius auteminter colum. certaliber tate à quatuor modulis uſ quantum cius columnæ longitudo ampliatur diſtan-tia collocare decet.
[106.] DE FVND ATIONIBVS ET COLVMNIS, at earum ornatu & epiſtylijs, tam in locis ſolidis, quàm in congeſtitijs. CAP. III.
[107.] FVNDATIONES IN CONGESTITIIS LOCIS, ut ſubſtructiones in ſolido detineantur, cũ ſubliqua{qúe} ma-china palificatio complanata, ſuper quam areoſtyli euſtili{qúe} intercolũnia pro ſtylobatis alueolata podia eſſe uideatur.
[108.] SPIR AE SEV BASIS PERSERVIENTIS VA-rijs generibus quadratis uel atticurgis perfiguratio.
[109.] IONICARVM SPIRARVM EX DIVERSIS membris ſymmetriatis, permutatis{qúe} teris acſuper-cilijs figura.
[110.] VARIARVM COLVMNARVM DORICA-c arum ſtriatarum figuræ.
< >
page |< < (29) of 373 > >|
8529DE ARCHITEC. LIB. I. nibus, aut montium procellis tracta. Præterea auræ matutinæ, quas ſol
cum
emergit de ſubterranea parte, uerſando pulſat aëris humorem, &

impetu
ſcandendo trudens, exprimit aurarum antelucano ſpiritu flatus,
qui
cum exorto ſole permanſerint, Euri uenti tenent partes.
Etea re
ex
auris procreatur, à Græcis ε***ρ@ uidetur eſſe appellatus.
Craſti-
nus
quo dies, propter aur as matutinas, ᾄνριου fertur eſſe uocitatus.
Sunt autem nonnulli, quinegant Eratoſthenem ueram menſuram terræ
potuiſſe
colligere, quæ ſiue est certa, ſiue non uera, non poteſt noſtra
ſcriptura
non uer as habere terminationes regionum, unde uentorum ſpi
ritus
oriuntur.
Ergo ſi ita est, tantum erit uti non certã menſuræ ratio-
nem
, ſed aut maiores impetus, aut minores, habeant ſinguli uenti.
Quo-
niam
hæc à nobis ſunt breuiter expoſita, ut facilius intelligantur, uiſum
est
mihi in extremo uolumine formam, ſiue uti græci χήματα dicunt,
duo
explicare, unum ita drformatum, ut appareat unde certi uentorum
ſpiritus
oriantur:
alterum quemadmodum ab impetu eorum, aduerſis di-
rectionibus
uicorum &
platearum, euitentur nocëtes flatus. Erit autem
in
exæquata planicie centrum, ubieſt litera A, gnomonis autem antemeri
diana
umbra, ubi est B, &
ab centro ubiest A, diducto circino ad id ſi-
gnum
umbræ, ubi est B, circumagatur linea rotundationis, repoſito au-
tem
gnomone ubi antea fuerat, expectanda est dum decreſcat, faciat{qúe}
iterum
creſcendo parem antemeridianæ umbræ poſtmeridianam, tan-
gat
{qúe} lineam rotundationis, ubierit litera C, Tune à ſigno ubi est B, &

ab
ſigno ubiest C, circino decuſſatim deſcribatur, ubi erit D, deinde
per
decuſſationë ubiest D, &
centrũ, perducatur linea ad extremum, in
qua
erunt literæ E, &
F, Hæc linea erit index meridianæ, & ſeptentrio
nalis
regionis.
Tunc circino totius rotundationis ſumendæ est pars ſex-
tadecima
, circini{qúe} centrum ponendum in meridiana linea, quæ tangit ro
tundationem
ubiest litera E, &
ſignãdum dextra ac ſiniſtra, ubi erunt
literæ
GH.
Item in ſeptentrionali parte cẽtrum circini ponendum in ro
tundationis
ſeptentrionali linea, ubiest liter a F, &
ſignãdum dextra ac
ſiniſtra
, ubi ſunt literæ I &
K, & ab G ad K, & ab H ad I, per cen-
trum
lineæ perducendæ.
Ita quod erit ſpatium ab G ad H, erit ſpatium
uenti
Auſtri, &
partis meridianæ. Item quod erit ſpatium ab I ad K,
erit
Septentrionis.
Reliquæ partes, dextratres, diuidendæ ſunt

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index