987INDEX RERVM.
Quid ſit.
1.
407.
f.
Quo pacto à negatione diſtinguatur.
ibidem.
& 160. m.
& 160. m.
Diſtinctio per ſe accidentalis eſt, aliquando
tamen eſſentialis ex ordine priuationis ad
ſubiectum. 1. 123. m.
tamen eſſentialis ex ordine priuationis ad
ſubiectum. 1. 123. m.
Priuatio eſt etiam ens rationis.
ibidem.
Quo pacto in inferiora diuiditur ibidem.
&.
160. m.
160. m.
Priuatio qua talis genus non eſt, vt vero
ens rationis maximè. 1. 157. f. &. 159. f.
ens rationis maximè. 1. 157. f. &. 159. f.
Priuatiua oppoſitio quid.
1.
408.
p.
Quomodo à contradictoria diſtinguatur.
ibid
A priuatione ad habitum non eſse regreſſum
quando ſit verum. ibid. f. & ſequeti late.
quando ſit verum. ibid. f. & ſequeti late.
Priuatiuæ oppoſitionis relatio eſt rationis.
1.
410. m.
410. m.
Priuationes quam ſui, & ſubiectorum exiſtẽ
tiam poſtulent, vt illis cõueniãt. 1. 218. p.
tiam poſtulent, vt illis cõueniãt. 1. 218. p.
PRIVS, ET POSTERIVS.
Quinque modis vnum dicitur prius, aliud
poſterius. 1. 413. m.
poſterius. 1. 413. m.
Prius natura non reſpicit durationem.
ſed
cauſalitatem vnius, & dependentiam alte
rius. ibidem. f. & 99. f & 2. 136. p.
cauſalitatem vnius, & dependentiam alte
rius. ibidem. f. & 99. f & 2. 136. p.
Prius, & notius bifariam dicitur.
2.
345.
f.
PROPOSITIO.
De propoſitionum conuerſione.
Vide V.
Conuerſio de illarum veritate.
vide V.
enun-
tiatio.
tiatio.
Definitio propoſitionis, eiuſque partitio.
2.
174. f.
174. f.
Definitio eſt eſſentialis.
2.
180.
p.
Diuiſio quo pacto ſit vniuoca.
2.
186.
m.
Quæ ſitpropoſitio ſyllogiſtica, quæ demonſtra
tiua. 2. 176. f.
tiua. 2. 176. f.
Cur propoſitio prius termino definiatur.
2.
178. f.
178. f.
Quæ ſit propoſitionis quantitas.
2.
181.
p.
Sub propoſitione diſiunctiua licet deſcendere
2. 200. m.
2. 200. m.
Propoſitio particularis de non contingenti ex
ponitur per tres 2. 223. m.
ponitur per tres 2. 223. m.
Propoſitio de contengi ſecundo modo affirma
to per quas exponatur. 2. 229. m.
to per quas exponatur. 2. 229. m.
Omnis propoſitio de contingenti ſecundo mo
do exponitur per duas. 2. 222. p.
do exponitur per duas. 2. 222. p.
Negatiuæ de contingenti ſecundo modo quo
pacto exponantur. 2. 230. p.
pacto exponantur. 2. 230. p.
Num propoſitiones de ſenſu diuiſo & com-
poſito ſe inferant. 2. 231. p.
poſito ſe inferant. 2. 231. p.
Vniuerſales copulatiue, particularesdiſiuncti
ue accipiendæ. 2. 259. f.
ue accipiendæ. 2. 259. f.
Propoſitiones cur interualla dicãtur.
2.
241
p.
p.
Propoſitio de futuro contingenti:
vide contin
gens, & futurum,
gens, & futurum,
Inter propoſitionem neceßariam, & contin-
gentem diſcrimen. 2. 146. m.
gentem diſcrimen. 2. 146. m.
Propoſitionis per ſe notæ definitio.
2.
389.
p.
A poſterioripoteſt eſſe demõſtrabilis.
2.
390 p
Excluãit medium à priori, & quod ibid.
m.
Diuidenda eſt in per ſe notam ſecundum ſe,
& quoad nos. 2. 391. m.
& quoad nos. 2. 391. m.
An diuiſio cadat in formalempropoſitionem
an in obiectiu am. 2. 396. p.
an in obiectiu am. 2. 396. p.
Propoſitio, cuius prædicatum eſt de eſſentia
ſubiecti, eſt per ſe nota ſecũdum ſe 2394. p
ſubiecti, eſt per ſe nota ſecũdum ſe 2394. p
Illa item, in qua prima paſsio de ſubiecto af-
firmatur ibidem m.
firmatur ibidem m.
Neutra tamen eſt per ſe nota nobis, ibidem.
Idem eſt dicendum de negatiua ex terminis
diuerſorum prædicamentorum. 2. 395. p.
diuerſorum prædicamentorum. 2. 395. p.
Identica vtroque modo eſt per ſe no a ibid.
Negatiua, cuius extrema ſunt ambo primo
diuerſa, eſt vtroque modo per ſe nota. 2.
396. p.
diuerſa, eſt vtroque modo per ſe nota. 2.
396. p.
Propoſitio mediata euidenter noſci poteſt non
viſo medio. 2. 434. p.
viſo medio. 2. 434. p.
Quæ ſit propoſitio negatiua mediata, quæ im
mediata. 2. 471. p.
mediata. 2. 471. p.
Propoſitio Dialectica quæ ſit.
2.
531.
p.
Propoſitiones Dialecticas eſſetot, quot ſunt
problemata, ibid. &. 534. m.
problemata, ibid. &. 534. m.
PROPRIETAS, PROPRIVM.
Proprietas ſimpliciter neceſſaria primo con
uenit communi. & illius interuentur par-
ticular ibus. 1. 186 p. &. 301. f.
uenit communi. & illius interuentur par-
ticular ibus. 1. 186 p. &. 301. f.
Diuerſæ proprietates ſpecierum diſtinctionẽ
indicant. 1. 209. m.
indicant. 1. 209. m.
Proprietates quomodo analogicè conueniãt
ſpeciebus, & indiuiduis. 1. 297 m.
ſpeciebus, & indiuiduis. 1. 297 m.
Proprietas quoad exiſtentiã ſeparari à ſubie
cto poteſt, quoad conuenientiam non po-
teſt. 2. 422. f.
cto poteſt, quoad conuenientiam non po-
teſt. 2. 422. f.
Quod eſt verum etiã potentia diuina.
ibid.