3
ILLVSTRISS. ET REVERENDISS.
CARDINALI GRANVELLANO
DOMINO D. ANTONIO PERRENOTO
ARCHIEPISCOPO MECLINIENSI,
DANIEL BARBARVS ELECTVS
AQVILEIENSIS. S. P. D.
CARDINALI GRANVELLANO
DOMINO D. ANTONIO PERRENOTO
ARCHIEPISCOPO MECLINIENSI,
DANIEL BARBARVS ELECTVS
AQVILEIENSIS. S. P. D.
MVLTA eſſe cognitionum gener a nemo eſt, qui du-
bitet, Illuſtrißime, ac Reuerendißime Cardinalis,
ſed quæ præcipua, quæve optima ſint, non adeo fa-
cile eſt declarare, cum quiſque id præferre, & in
primis babere ſoleat, cui uel naturæ impulſu, uel
mentis propoſito, uel profectus ratione ſe dederit.
Amat planè quilibet ſenſus a natura ſibi inditos, ſed alij propenſius in
hos, quàm in illos feruntur: eos enim alij pluris habent, qui pulcherri-
marum rerum differentias nobis afferunt, uiſum ſcilicet, & auditum,
quorum alteri purißima illa uis, & iucundißima æthereæ lucis proprie-
tas, alteri eadem natura, ſed cum aeris ſubtilitate permixta, ad diſci-
plinas percipiendas inſeruit. Sunt alij, qui confuſam uaporibus, hu-
moribus, atque etiam terrenis proprietatibus, & impuram lucem il-
lam præferant, unde communes cum cæteris animantibus naturalium
formarum perceptiones perſequentes, corporis uoluptates, & oblecta-
menta ſectantur. In his itaque ſenſuum cognitionibus iam patet aliud
alio genere præſtantius haberi. Sed ulterius progrediendum eſt, & exa-
minanda eſt cognitio illa, quæ interiorem, quàm ſenſus uirtutem ad il-
luſtr andas rerum externarum figuras, mouet, quod in artibus poſitum
eſt: in quo genere quàm egregia, quàm admiranda, quàm diuerſa ſint
hominum inuenta, machinamenta, & opificia, nullus eſt, qui non ui-
deat. cæterum ſi de earum artium præſtantia quærendum ſit, magnam
profectò neceßitatis cum delectatione concertationem uidebimus. Eas
enim artes nonnulli pr æferendas cenſebunt, quæ uitæ commodis, & ne-
ceßitatibus proſpiciunt; nonnulli præponent artium lenocinia quædam,
in uoluptates, & ſenſuum illecebr as proclinantes. Itaque
bitet, Illuſtrißime, ac Reuerendißime Cardinalis,
ſed quæ præcipua, quæve optima ſint, non adeo fa-
cile eſt declarare, cum quiſque id præferre, & in
primis babere ſoleat, cui uel naturæ impulſu, uel
mentis propoſito, uel profectus ratione ſe dederit.
Amat planè quilibet ſenſus a natura ſibi inditos, ſed alij propenſius in
hos, quàm in illos feruntur: eos enim alij pluris habent, qui pulcherri-
marum rerum differentias nobis afferunt, uiſum ſcilicet, & auditum,
quorum alteri purißima illa uis, & iucundißima æthereæ lucis proprie-
tas, alteri eadem natura, ſed cum aeris ſubtilitate permixta, ad diſci-
plinas percipiendas inſeruit. Sunt alij, qui confuſam uaporibus, hu-
moribus, atque etiam terrenis proprietatibus, & impuram lucem il-
lam præferant, unde communes cum cæteris animantibus naturalium
formarum perceptiones perſequentes, corporis uoluptates, & oblecta-
menta ſectantur. In his itaque ſenſuum cognitionibus iam patet aliud
alio genere præſtantius haberi. Sed ulterius progrediendum eſt, & exa-
minanda eſt cognitio illa, quæ interiorem, quàm ſenſus uirtutem ad il-
luſtr andas rerum externarum figuras, mouet, quod in artibus poſitum
eſt: in quo genere quàm egregia, quàm admiranda, quàm diuerſa ſint
hominum inuenta, machinamenta, & opificia, nullus eſt, qui non ui-
deat. cæterum ſi de earum artium præſtantia quærendum ſit, magnam
profectò neceßitatis cum delectatione concertationem uidebimus. Eas
enim artes nonnulli pr æferendas cenſebunt, quæ uitæ commodis, & ne-
ceßitatibus proſpiciunt; nonnulli præponent artium lenocinia quædam,
in uoluptates, & ſenſuum illecebr as proclinantes. Itaque