4336
æqualitatem.
Tum autem cum ſicca &
ſine ſtillis erit arbor deiicia
tur & ita erit optima í uſu. Hocaút ita eſſe licet animaduertere etiā
de arbuſtis. ea enim cum ſuo quo tempoŕ ad imum perforata ca
ſtrantur: profundunte medullis quẽ habent in ſe ſuperantẽ & ui/
tioſum per foramina liquoré: & ita ſicceſcendo recipiunt in ſe diu
turnitaté. Que aút non habẽt ex arboribus exitus humores intra
cócreſcentes putreſcút & efficiút inanes eas & uitioſas. ergo ſi ſtan
tes & uiue ſicceſcendo conſeneſcút ſine dubio cum eadem materia
deilciuntur cum ea ratione curate fuerint habere poterũt magnas í
edificiia ad uetuſtaté utilitates. hæ aút inter ſe diſcrepantes: & diſſi
miles hñt uirtutes: uti robur: ulmus: populus: : cupreſſus: abies:
cætera que maxime in ædificiis ſunt idonea. Nan nó poteſt id
robur qđ abies: nec cupreſſus qđ ulmus nec cetera eaſdem habent
inter ſe naturæ rerú ſimilitudines: ſed ſingula genera principiorú
ꝓprietatibus comparata alios alii generis preſtāt in operibus effe
ctus: Et primú ABIES aeris hs plurimú & ignis: minimum hu
moris: & terreni leuioribus re℞ naturæ poteſtatibus cóparata non
eſt ponderoſa. Ita rigore naturali contenta nó cito flectit̃ ab one
re: ſed directa permanetin cótignatióe: ſed ea quæ habet in ſe plus
caloris procreat & alit partem ab ea uitiacur: etiam que ideo cele
riter accenditur: quod ineſt in eo corpore raritas aeris: & patens
accipit ignem: & ita uehementem exſe mittit flammā. Ex ea autem
anteꝗ̃ eſt exciſa. q́ pars eſt ꝓxima terræ per radices recipiétes ex ꝓxi
mitate humorẽ enodis & liquida efficit̃. q́ uero eſt ſuperior uehe
métia caloris eductis in aera ꝑ nodos ramis preciſa alte circiter pe/
des. xx. & perdolata ꝓpter nodationis duritié dicitur eſſe ſuſterna
Ima auté cú exciſa quadrifluuiis diſparatur eiecto torculo ex eadé
arbore ad inteſtina opera comparatur: & intima fuſterna ſappinea
uocat̃. Cótra uero quercus terrenis principio℞ ſocietatibus abun
dans parum habens humoris & aeriſet ignis cum in terrenis ape
ribus obruitur infinitam habet eternitatẽ. Ex eo cum tangitur hu
more non habens foraminú raritates ꝓpter ſpiſſitaté nó poteſt in
corpus recipere liquoré: ſed fugiens ab humore reſiſtit: & torquet̃
& efficit in quibus eſt operibus ea rimoſa. ESCVLVS uero
tur & ita erit optima í uſu. Hocaút ita eſſe licet animaduertere etiā
de arbuſtis. ea enim cum ſuo quo tempoŕ ad imum perforata ca
ſtrantur: profundunte medullis quẽ habent in ſe ſuperantẽ & ui/
tioſum per foramina liquoré: & ita ſicceſcendo recipiunt in ſe diu
turnitaté. Que aút non habẽt ex arboribus exitus humores intra
cócreſcentes putreſcút & efficiút inanes eas & uitioſas. ergo ſi ſtan
tes & uiue ſicceſcendo conſeneſcút ſine dubio cum eadem materia
deilciuntur cum ea ratione curate fuerint habere poterũt magnas í
edificiia ad uetuſtaté utilitates. hæ aút inter ſe diſcrepantes: & diſſi
miles hñt uirtutes: uti robur: ulmus: populus: : cupreſſus: abies:
cætera que maxime in ædificiis ſunt idonea. Nan nó poteſt id
robur qđ abies: nec cupreſſus qđ ulmus nec cetera eaſdem habent
inter ſe naturæ rerú ſimilitudines: ſed ſingula genera principiorú
ꝓprietatibus comparata alios alii generis preſtāt in operibus effe
ctus: Et primú ABIES aeris hs plurimú & ignis: minimum hu
moris: & terreni leuioribus re℞ naturæ poteſtatibus cóparata non
eſt ponderoſa. Ita rigore naturali contenta nó cito flectit̃ ab one
re: ſed directa permanetin cótignatióe: ſed ea quæ habet in ſe plus
caloris procreat & alit partem ab ea uitiacur: etiam que ideo cele
riter accenditur: quod ineſt in eo corpore raritas aeris: & patens
accipit ignem: & ita uehementem exſe mittit flammā. Ex ea autem
anteꝗ̃ eſt exciſa. q́ pars eſt ꝓxima terræ per radices recipiétes ex ꝓxi
mitate humorẽ enodis & liquida efficit̃. q́ uero eſt ſuperior uehe
métia caloris eductis in aera ꝑ nodos ramis preciſa alte circiter pe/
des. xx. & perdolata ꝓpter nodationis duritié dicitur eſſe ſuſterna
Ima auté cú exciſa quadrifluuiis diſparatur eiecto torculo ex eadé
arbore ad inteſtina opera comparatur: & intima fuſterna ſappinea
uocat̃. Cótra uero quercus terrenis principio℞ ſocietatibus abun
dans parum habens humoris & aeriſet ignis cum in terrenis ape
ribus obruitur infinitam habet eternitatẽ. Ex eo cum tangitur hu
more non habens foraminú raritates ꝓpter ſpiſſitaté nó poteſt in
corpus recipere liquoré: ſed fugiens ab humore reſiſtit: & torquet̃
& efficit in quibus eſt operibus ea rimoſa. ESCVLVS uero