Apollonius <Pergaeus> - Apollonii Pergaei Conicorvm Lib. V. VI. VII. paraphraste Abalphato Asphahanensi : nunc primum editi ; additvs in calce Archimedis assvmptorvm liber, ex codibvs arabicis mss Abrahamus Ecchellensis Maronita latinos reddidit, Jo. Alfonsvs Borellvs curam in geometricis versione contulit & [et] notas vberiores in vniuersum opus adiecit

Apollonius <Pergaeus>, Apollonii Pergaei Conicorvm Lib. V. VI. VII. paraphraste Abalphato Asphahanensi : nunc primum editi ; additvs in calce Archimedis assvmptorvm liber, ex codibvs arabicis mss Abrahamus Ecchellensis Maronita latinos reddidit, Jo. Alfonsvs Borellvs curam in geometricis versione contulit & [et] notas vberiores in vniuersum opus adiecit

Table of figures

[Figure 21]

[Figure 22]

[Figure 23]

[Figure 24]

[Figure 25]

[Figure 26]

[Figure 27]

[Figure 28]

[Figure 29]

[Figure 30]

[Figure 31]

[Figure 32]

[Figure 33]

[Figure 34]

[Figure 35]

[Figure 36]

[Figure 37]

[Figure 38]

[Figure 39]

[Figure 40]

[Figure 41]

[Figure 42]

[Figure 43]

[Figure 44]

[Figure 45]

[Figure 46]

[Figure 47]

[Figure 48]

[Figure 49]

[Figure 50]

28ABRAHAMI ECCHELLENSIS vbi illi eum collocant in anno periodi Iulianæ 4430. ideſt ante
Chriſtum Dominum annis 284. iuxta quàm opinionem Apollo-
nius iunior erit Euclide annis 44.

Almamun autem ſub quo facta eſt librorum Apollonij verſio
in Arabicam linguam ex laudato Gregorio Chalipha ſecundò
ſalutatus eſt An. Heg. 203. ex omnium ſcriptorum ſententia,
qui annus ex Tabula Aerarum Iſmaelis Sciahinſciah, quàm re-
fert in hiſtoria Gentium, reſpondet Anno Chriſti Domini ſola-
ri 826. plùs minuſue. Nam Hegiram accidiſſe anno Chriſti
631. habet Iſmaèlis Tabula contra omnium Chronologorum
Orientalium opinionem, qui eam reponunt in ann. Chriſti 622.
& vndecim Heraclij, vno excepto Eutychio Alexandrino, qui
eam reponit in ſua hiſt. Eccles. in an. Chriſti 614. ſcribit enim
ibi: A Chriſto Domino noſtro vſque ad Hegiram ſunt anni 614. In
quo octennio integro diſcrepat ab alijs Chronologicis. Sed hæc
leuiter tetigiſſe, ſatis eſt; non eſt enim animus hic temporum
apices data opera excutere, nec id ſanè vacat, nec huius lo-
ci eſt.

Principem autem Almamunum, eam procuraſſe verſionem
librorum Apollonij, non ſolùm facilè, ſed procerto credendum
eſt. Nam is omnium ſcientiarum ſtudijs vehementiſſimè arde-
bat, proindeque congerendorum vndique librorum nunquàm
finem faciebat, eratque in eorum interpretes prolixiſſimus.
Mira ſanè, quæ de illius, ac proaui Abugiahphar Almanſur
animi propenſione in literas, & literatos viros refert Sahadus
Filius Ahmedi Andaluſij in Hiſt. Arabum. Is, inquit ibi, erat
ſtatus Arabum in gentilitate. Poſtquàm verò fauoribus proſequutus eſt
Deus Altiſsimus Hacſemitas, deuoluitque ad eos imperium, conuerſæ
mentes ſunt, & intellectus à ſtupore, in quo iacebant, & exſuſcitata
ingeniorum acumina poſtquàm extincta erant. Horum autem primus,
qui promouendis ſcientĳs operam nauauit, erat Abugiahphar Almanſur
ſecundus Chalipha. Qui tametſi luriſprudentiæ deditiſsimus eſſet, &
peritiſsimus; nihilominus, & Philoſophtæ vacabat ſtudio, ſed arden-
tius Aſtronomiæ. Cùm verò Imperĳ ſuſcepiſſet ſceptra Chalipha ſepti-
mus Abdalla Almanſun filius Aaronis Raſcidi, abſoluit ea, quæ ince-
perat Auus ipſius Almanſur, operamque dedit ſcientĳs vbique inquiren-
dis. Hinc Græcorum ſcripſit Imperatoribus rogans ſibi mitti

Text layer

Text normalization

Search