Vitruvius, De architectura libri decem, 1567

Table of contents

< >
[1.60.] Proœmium.
[1.61.] De ſacrarum Aedium compoſitione , & ſymmetrijs, & corpo-ris humani menſura. # Cap. I.
[1.62.] TABVLASEX QVANTITATVM Proportione respondentivm.
[1.63.] De quinque Aedium ſpeciebus. # Cap. II.
[1.64.] De fundationibus, & columnis, atque earum ornatu, & epiſtylijs, tam in locis ſolidis quàm in congeſtitijs. # Cap. III.
[1.65.] M. VITR V VII DE ARCHITECTVRA LIBER QVARTVS.
[1.66.] Proœmium.
[1.67.] De tribus generibus columnarum, earum{q́ue} origine, & in-uentione. # Cap. I.
[1.68.] De ornamentis columnarum: # Cap. II.
[1.69.] De ratione Dorica. # Cap. III.
[1.70.] De interiore Cellarum, & Pronai diſtributione. # Cap. IIII.
[1.71.] De ædibus constituendis ſecundum regionem. # Cap. V.
[1.72.] De ostiorum, & antepagmentorum ſacrarum ædium rationibus. # Cap. VI.
[1.73.] De Tuſcanicis rationibus ædium ſacrarum. # Cap. V II.
[1.74.] De aris Deorum or dinandis. # Cap. VIII.
[1.75.] Finis Quarti Libri.
[1.76.] M. VITRVVII DE ARCHITECTVRA LIBER QVINTVS. Proœmium.
[1.77.] De foro, eius{q́ue} diſpoſitione. # Cap. I.
[1.78.] De Aerario, carcere, & curia ordinandis. # Cap. II.
[1.79.] De Theatro, eius ſalubri conſtitutione. # Cap. III.
[1.80.] De Harmonia ſecundum Aristoxeni traditio-nem. # Cap. IIII.
[1.81.] Sequens diagramma ostendit, quæ hactenus a Vitruuio, & a nobis dicta ſunt.
[1.82.] De Theatris uaſis # Cap. V.
[1.83.] De conformatione theatri facienda. # Cap. VI.
[1.84.] THEATRI LATINORVM VESTIGIVM.
[1.85.] De tecto porticus Theatri. Cap. Vll.
[1.86.] De tribus ſcenarum generibus. Cap. VIII.
[1.87.] De porticibus poſt ſcenam, & ambulationibus. Cap. IX.
[1.88.] De balnearum diſpoſitionibus, & partibus. Cap. X.
[1.89.] De palæſtrarum ædiificatione, & xyſtis.#Cap.#XI.
< >
page |< < (131) of 412 > >|
Cum uelit Vitr. rationem Doricam explicare, difficultatem quandam antiquorum Architectorum nobis
proponit
, ut magis attentiores ſimus ad ea, quæ dicendaſunt.
Damnabant nonnulli Doricam ſymmetriam
1101 in ſacris ædibus, non ideo quia forma diſpliceret, uel inuenuſta eſſet, ſed quoniam triglypborum, &
metoparum
diſtributio
mendoſa erat.
Nos ſupra uidimus triglyphos capitibus tignorum reſponders, metopas uero inter-
tiguijs
, parte quidemexteriori, nam interius, &
tigna, & interualla tignorum lacunaria dicuntur. ſi ergo
triglypbi
tignorum capita, &
metopæ interualla imitantur, conſequitur impeditione triglypborum, & meto-
parum
diſtributiones impedire quoque uniuerſam contignationis, &
eius ornamentorum rationem. Sed quo-
modo
impediatur triglypborum diſtributio, uidetur ex eo, quod neceſſe eſt triglyphum cadere directe ad me-
dium
quadræ columnæ, &
metopam tam altam eſſe, quàm longam. cum uero antiqui non animaduertiſſent ad
id
, quodtriglyphi, &
metopæ imitarentur, imponebant in extremis angularium columnarum partibus, non
autem
in medijs, triglyphos:
ex qua re illud fiebat, quod metopæ quadratæ non erant, ſed oblongæ, & dimidia
triglyphorum
latitudine productiores.
idq́ illis eueniebat, dum ſtuderent intercolumniorum diſtantias ſerua-
re
.
Verum quiid negligebant, quærentes tamen metopas æqualiter undique prouenire, non in ſo lido reſponden-
2220 tes triglyphos collocabant, ſed intercolumniorum ſpatia contrabebant, &
ea ſpatia ita inſeruire ſuis commo-
dis
uolebant, ut ordinem intercolumniorum rationemq́;
ſeruare minime poſſent. contrahebant ergo extrema
intercolumnia
dimidia triglyphi altitudine, ut æqua undique metopa proueniret, ſed hoc mendoſum erat.
Quare Doricum genus damnabant, non propter tenuitatem, aut inuenuſtam ſpeciem, ſed ob ſymmetriarum
impedimenta
.
Sed bis omnibus prouidet Vitr.
Hoc loco aduertendũ eſt maxime, quod & in alijs rebus nouiſſe proderit, quod quanquã diaſtyli ſpeciem hoc
loco
diſtribuat, in qua trium diametrorum inter columnia collocantur, tamen distributio bæc non omnino in
4440 Doricis reſpondet, nam intercolumnia ſunt duarum craſſitudinum, &
trium e quatuor partium craßitudinis,
nec
propterea boc uitium putandum eſt.
nam cum in tertio Vitru. de intercolumniorum ratione diſſerit, in
omnibus
formis pycnoſtyli, ſyſtyli, diaſtyli, utitur bis uerbis.
{ Interponi poteſt. poterit collocari. interpo-
nere
poſſumus.
} Cum uero de euſtyli ſymmetria loquitur, non amplius ijs utitur loquendi modis, ſed certa
præceptione
dicit.
{ Reddenda nunc eſt euſtyli ratio, quæ maxime probabilis, & ad uſum, & ad ſpeciem, &
ad
firmitatem, rationes habet explicatas.
namque facienda ſunt in interuallis ſpatia duarum columnarum, &
quartæ
partis columnæ craſsitudinis.
} Hæc dixi, ut animaduertamus, non eſſe neceſſe omnino duarum, aut
trium
columnarum interualla fieri, ſed ſatis eſſe terminos oſtendiſſe, ultra quos forma illa non conſiſtit.
Cæte-
rum
non eſt prætereundum;
quod in angulis dimidiæ metopæ ponuntur, ſed non omnino dimidiæ. nam Vitru.
eas ſemimodulo metiri dixit. dimidius autem modulus eſt tertia pars metopæ, ideo dicuntur ſemitopia, quem-
5550 admodum dicimus ſemiuocales, &
ſemitonos. nam ſemiuocalis non eſt dimidia uocalis, nec ſemitonus dimidium
toni
præciſi;
ſed ita dicitur, quia inter extrema collocatur. infra uero ſemitriglyphos in angulis poni dixit. Sunt
autem
præciſe ſemitriglyphi, quare &
hoc ad illud fecit, ut ſemimetopia eo modo intelligamus,quo distum est.
Ex qua re oritur illud frontem tetraſtyli in partes 27. pariendam eſſe. Frontem uero bexaſtyli in quadra-
ginta
duas, &
eadem regula octaſtylum,& decastylum diſtribuere poſſemus. nos nudos triglyphos, & inter-
columnia
in deſcriptione hoc loco collocauimus.
A. Diastylos quatuor columnarum. B. diastylos ſex co-
lumnarum
, id eſt modulus qui Grace embatis quaſi ingreſſor dicitnr.
ingreditur enim in menſurandis partibus.

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index